Yakın bir dostumun 4 yaşına giren oğlu için oyuncak bir robot resmi çizmeye karar verdim. Boş bir sayfaya robotun nasıl olmasını istediğimi, nasıl gözükmesi gerektiğini düşünüp durdum. Transformers çizmeyi ya da sıfırdan, yeni, sempatik görünümlü modern bir robot üzerinde yoğunlaştım fakat ne yalan söyleyeyim, bir türlü hissedemedim. Sonra aklıma insanların sürekli öne sürdüğü güncel ve bir o kadar da ütopik teorisi geldi: "Robotlar dünyayı ele geçirecek!" Nasıl olur diye üzerine biraz kafa yordum. Benim anladığım anlamıyla varlık, soyut ya da somut bir enerjiye ihtiyaç duyar ve yine varlık, hiçliğin de iç içe geçen yanılsamasıdır; o hâlde varlık, hiçliktir diyebiliriz. Peki böyle bir durumda benim beklediğim ve matematiğin de desteklediği finalde robot veya dijital kavramların konumu neredeydi: "HİÇ!" Eee... Bunca şov nedendi peki? Tabii ya! İnsanın yakın geleceği önemsemesinden kaynaklıydı. Baktığımızda en yakın muhtemel tehdit makineleşmeydi ve bu yüzden eskilerdeki "Evrende yalnız değiliz." teorisi ekonomik nedenlerden ötürü popülerliğini yitirmişti. İlk başlarda hoş, sıcak bir ivme yakalayabilmişti fakat evrendeki başka varlıkların olduğunu teyit etmek hiçte öyle ucuza mâl olamazdı. Bir yığın bilim insanının amansız çalışmaları, uzay-zaman düzlemine yapılan seyahatler için gemi ve deneysel aşamalar; bunların hepsi ciddi zaman ve materyale gereksinim duyardı ve şu bir gerçek ki insan, uyuşuk yaratılmıştı. Bu yüzden hem kapitalist çarklara entegre, hem de ütopik başka bir fikir bulunmalıydı: "Robotlar dünyayı ele geçirecek!" Gerçekten de insan, yine saçmalama evresinde kendini kanıtlamış ve kendine harika bir gündem yaratmıştı. Akıllı telefonlar, ileri sınıf bilgisayar işlemcileri ve yapay zeka algoritması zaten rahatlıkla ulaşılabilirdi çünkü kapitalizm ürünüydü. İnsan yine, yeni çıkan telefonunu hiç gerek yokken bile üst modele taşımak isteyecek, yeni oyunlar eski tip işlemcili bilgisayarlarda çalışamayacaktı. Bu yeni ve saçma fikir sürekli dijital ürünlerle desteklenmiş, tazelenmiş olacak ve güncelliğini uzun süre yitirmeyecekti. Neticesinde alın size robotların devrimi fikri! Ancak sizleri temin ederim dostlarım gerçek, ütopik olmayacak kadar korkunç ve serttir. Varoluşun materyalizmle uzaktan yakından ilgisi yoktur ve hatta onu elinin tersiyle iter! Sizleri fazla da işin karmaşıklığına çekmeden çoğu sorun ve sorunlarınıza yanıt olabilecek şu argümanı aktarmak isterim: "Bir şeyi önemli kılan şey, onu önemli gören başka bir şeydir!" Yanisi şudur: Örneğin Japonya'daki bir depremi önemli anlık olarak hisseden bir Japon için oradaki deprem önemlidir fakat aynı anda Guatemala'daki bir yerlinin Japon depreminden haberi varsa çok az önemlidir, haberi yoksa hiç önemli değildir! Küçük, sevimli bir oyuncak ayıya sevinen minik bir bebek için önem, aynı oyuncağın hediye edildiği oyuncak dükkan işletmecisi için sıradandır! Bu da bize somut figürlerdeki önemin aslında kişinin, önem kavramını somut figürde hissetmesiyle ilintili olduğunu ve bu açımlamadaki gibi mevcut somutluğun aslında hiçbir değerinin olmadığını kanıtlar.

Sevgi ile kalın...