İsimsiz

Aytaç Dutkin kimdir? 1987 İzmir Doğumluyum, 10 yıldır evliyim, 2 yaşında bir oğlum var. Çanakkale 18 mart üniv. Arkeoloji bölümü mezunuyum. Yaklaşık 10 yıldır bir lojistik firmasında çalışmaktayım. Yaklaşık 3 yıldır resim sanatıyla ilgileniyorum ve resim yapmayı çok seviyorum. Arkeoloji ile ilgileniyorum, Fotoğrafçılık, müzik ve doğa aktivitelerini severim . Çocukluğumda resim yapmayı çok sevdiğimi hatırlıyorum, ilkokulda ortaokulda resim yapmayı çok severdim, öğretmenim tarafından fark edildi ve birçok kez resim yarışmalarına gittik birlikte, birkaç birincilik ve çok kez mansiyon ödülleriyle döndüm bu yarışmalardan. Lisenin ardından tabi resimden kopma oldu, sınavlara hazırlanma, üniversiteye hazırlık ardından hayata atılma telaşı sonucunda bir daha elime fırça alamadım . Ta ki Çin 'in Wuhan kentinde bir virüs ortaya çıkana kadar :) Virüsün ortaya çıkmasının benim hep aklımda olan resim yapmaya tekrar başlama isteğine vesile olacağını tahmin etmezdim ancak işler çığrından çıktı ve virüs Türkiye'ye de ulaştı , bunun neticesi olarak biz de eşimle çok uzun süreler evden hiç çıkmadık. Evden çalışma düzenine geçmek ve sokağa çıkma yasaklarıyla birlikte nihayet uzun zaman aklımda olan şeyi yapma fırsatım olmuştu . Resme başladığım 3 yıl öncesinden bu yana yaklaşık 50 resim yapmışım , halen de devam ediyorum . Her gün yapamasam da bazı günler saatlerce resim yaptığım için günlük ortalama 2 saat resim yaptığımı söyleyebilirim. İyi bir sanat eseri herkese göre değişebilen bir kavram olduğu için bence bu kişisel olarak karar verilmesi gereken bir konu. Bence İyi bir sanat eserinin olmazsa olmazı onu yapan sanatçının resmi tamamladığına ve istediğini tamamen tuvale aktardığına inanmasıdır. Bir sanatçının eserlerinin markalaşması için öncelikle tarzının ve resim tavrının oturması gerekiyor diye düşünüyorum. Ben şu anda gözüme hoş gelen ve eğlenerek öğreneceğim şekilde çalışmalar yaptığım için bana çok uzak bir durum ama zaman neler gösterir kimse bilemez. Ben de tüm gün resim yapabileceğim bir hayatı çok isterdim ancak bunun için tabiki ekonomik özgürlük gerekiyor. Amatör olarak bile Resim yapan herkesin kafasının bir ucunda isim yapmış ünlü bir ressam olma hayalinin olduğuna eminim açıkçası . Şu anda değil ancak yaklaşık 15-20 yıl önce her evin salonunda mutlaka güzel büyük bir yağlıboya manzara tablosu olurdu. Artık bunları gittiğim hiçbir evde göremiyorum. Neyin tercih edildiğini bilmiyorum ama artık bunların tercih edilmediği ortada. Genelde yeni evli çiftler kendi evlilik fotoğraflarını dev boyutta kanvas baskı yaptırıp salonlarına onları asıyorlar :) Umarım her evde harika bir tablo gördüğümüz zamanlara tekrar döneriz. Ben Akrilik boya ile başlayıp yağlıboyaya geçtim, her resimde yeni bir şeyler öğreniyorum, usta olmak için daha çok çalışmak ve öğrenmek gerekiyor ancak usta ressamların dahi görüşlerini dinlediğimde onların da halen öğrendiklerini söylediklerini okuyorum . Sanıyorum resim konusunda öğrenmenin sonu yok. Usta değilim ancak yağlıboyada usta olmak isterim. İlk resim satışımı pandemi sürecinde yaptım, tekrar resim yapmaya bu süreçte başladım. Bu yüzden beni bu pandemi süreci çok güzel etkiledi diyebilirim :) Resim yapan diğer arkadaşlarla görüştüğümde satışların ve sanata olan ilgilinin azaldığını söylüyorlar, sergilerin de iptal edilmesi çok büyük bi etken oldu mutlaka. Umarım en kısa zamanda bu süreci tamamen atlatıp daha mutlu ve sağlıklı bir dünyaya kavuşabiliriz . Resim yapan ya da yapmayı düşünen arkadaşlara tavsiyem sürekli resim yapmaya devam etmeleri, sevdikleri şeyleri yapmaktan asla vazgeçmesinler, hata yapmak bir ressam için en iyi öğretmendir. Herkese sevgiler.